«طبیعت» از ماده «طبع» به معنی مجموعه پدیده ها و موجوداتی است که دست بشر در پیدایش آن ها دخالتی نداشته است. مصداق های بارز طبیعت عبارت اند از: زمین، آسمان، کوه، دشت، دریا، حیوان، انسان و غیره.⁽¹¹⁾

مراتع طبیعی به زمین هایی اطلاق می شود که گیاهان علفی خودرو آن را اشغال کرده و دارای سه ارزش عمده حفاظتی، تولیدی و زیبایی اند.⁽¹²⁾

بنابراین، می توان گفت مراتع، جزء طبیعت و منابع طبیعی محسوب می شوند. علاوه بر مراتع، کویرها، بیابان ها و جنگل ها نیز جزء منابع طبیعی هستند.

براساس تعریف جامعه مرتع داران، مرتع چنین تعریف می شود:

«کلیه اراضی دارای پوشش گیاهی طبیعی به نحوی که خوراک دام از آن حاصل شود و تجدید حیات آن به طور طبیعی انجام پذیرد. هم چنین، آن قسمت از اراضی که برای کمک به تجدید حیات پوشش گیاهی طبیعی آن، به نحوی از انحاء بشر دخالت کرده است و پس از این دخالت آن را همانند سایر مراتع طبیعی اداره می کند، مراتع نامیده می شود.»