وسعت منابع طبیعی تجدید شونده کشور (جنگل، مرتع، کویر و بیابان) حدود 135 میلیون هکتار است. از این میزان، 12 میلیون هکتار به جنگل و 90 میلیون هکتار به مرتع اختصاص دارد و مابقی، کویرها و بیابان ها را شامل می شود. از این مراتع بیش از 70 میلیون واحد دامی تغذیه می کنند. از 90 میلیون هکتار مرتع فقط حدود 15 ـ 16 میلیون هکتار مرتع درجه یک است که میزان تولید علوفه آن بیش از 500 کیلوگرم در هکتار است. بقیه مراتع به علت چرای بی رویه به مراتع درجه 2 یا حتی 3 تبدیل شده اند

در سی سال گذشته، تعداد سیل های مهم دو برابر شده است. برای مثال، از سال 1361 تا 1365 ش. وقوع 201 مورد سیلاب و از 1366 تا 1370 ش. نیز 280 مورد سیلاب وجود داشته است که نشان دهنده 40 درصد رشد در وقوع سیل در کشور و از دست رفتن پوشش گیاهی است. قریب 60 درصد از سطح کشور را مراتع طبیعی تشکیل می دهد، که از این میزان، حدود 5/15 درصد از آن جزء مراتع نسبتاً خوب تا متوسط و 6/66 درصد نیز جزء مراتع متوسط و ضعیف است و بقیه مراتع، کویری و بیابانی است.

به طور کلی، می توان مراتع را از لحاظ پوشش گیاهی به سه دسته تقسیم کرد.

1ـ مراتع علفی با وضعیت تقریباً خوب تا متوسط، حدود 14 میلیون هکتار وسعت دارند و بیشتر در مناطق کوهستانی و از نظر اقلیمی در شرایط خوبی قرار دارند.

2ـ مراتع بوته زار با وضعیت تقریباً ضعیف تا متوسط، که 60 میلیون هکتار وسعت دارند و بیشتر آن ها در مناطق نیمه استپی با بارندگی کمتر از 200 میلی متر قرار دارند. قسمت عمده علوفه مورد استفاده، مربوط به این نوع مراتع است.

3ـ مراتع کویری و بیابانی، که حدود 16 میلیون هکتار وسعت دارند و در مناطقی که بارندگی سالانه آن ها کمتر از 100 میلی متر است، واقع شده اند.

گیاهان غالب در مراتع، عموماً مشتمل بر گندمیان یا شبه گندمیان، پهن برگان علفی و یا بوته هاست که برای انواع دام ها مناسب است. مراتع، شامل علف زارها و بوته زارهای طبیعی، جوامع گیاهی بیابان های خشک، ساوان، توندرا، ارتفاعات کوهستانی، مرداب های ساحلی و چمن زارهای کف دره می گردند.